Vorige week heb ik al laten doorschemeren dat het gehuppel van Vetverbranding voor Dummies niet helemaal mijn stijl is. Ik ben toch meer een buitenmens.
Het enige valide excuus om niet meer te hoeven huppelen, is op de fiets stappen. Weer biken en hiken is immers het doel.
Dat is nou precies wat ik vanochtend heb gedaan. Gelijk om 6 uur uit de veren en mijn wielrenkloffie aangetrokken. Wat heb ik ook al weer allemaal nodig? Moest toch even nadenken.
Ga maar een uurtje, dus één bidon met water is genoeg. De fiets is gelukkig in prima staat. Moest alleen de banden even op pompen.
Het zonnetje schijnt lekker. Toch is het behoorlijk fris. Met 5 graden voelt het eerder als februari dan als mei. Onderweg één keer afgestapt om een foto van een reiger in wei te schieten. Op het einde nog een foto geschoten van mijn fiets.
Hoewel ik iets te fanatiek ben geweest was het eigenlijk een lekker ritje. Morgen zal ik proberen om mijn hartslag meer binnen de perken te houden.
Het is niet erg om een keer in het “rood” te gaan, maar als je dat te veel en te vaak doet, ligt het gevaar van overtraining op de loer. Je kunt of wilt dan niet meer, waardoor je dus weer inactief wordt. Dat moet in elk geval worden voorkomen.
Bij terugkomst ontdekte ik trouwens dat ik mijn zadeltasje met reparatiespullen in de schuur had laten liggen! Ik rij toch regelmatig lek met de wielrenfiets. Een geval van meer geluk dan wijsheid dus. Misschien is het geluk toch met de Dummies.
Geef een antwoord